het schizofrene aardt

schimmig knoest

zijn stam en

detoneert de tijd

standvastigheid

beklijft eonenlang

zijn strakke lijf

met voeten in het

zuurstofloze water

werd hij geen prater

hij overleeft waar

dood in gassen borrelt

uit vergane grond

zal zegenvieren

als bliksem eindelijk

het schizofrene aardt

de gespletenheid die

hij als god ten dode

opgeschreven nu ervaart

wil melker

08/09/2016

Reactie plaatsen